Што б яшчэ мне цяпер пажадаць
Што б яшчэ папрасіць мне у Бога
Жабракам, ўсё што маю, раздаць
Хоць і маю не вельмі я многа
Хоць і сам я – амаль што жабрак
I багаты душою адною
Падзялюся з табою, зямляк
Залатoю сваёй навіною
А яна палягае у тым
Што мне стала так ясна самому
Хочаш сэрца зрабіць залатым
Не рaбі зла нікому, нікому
Не кляні, не зайздросць, не крадзі
Не кладзіся у ложак із гневам
А найперш – ты свячу не задзьмі
Што падорана кожнаму з неба
I з такою палёгкай тады
Кожны дзень свой наступны сустрэнеш
Колькі б ў мора не збегла вады
Ты на іншае гэта не зменіш