Анічога такога далёкага
Чалавеку для шчасця не трэба.
Дастаткова мне сонца высокага
І кавалачка сіняга неба.
А яшчэ, дык напэўна, патрэбна
Не спазнаць аніякай бяды,
Мець заўсёды скарыначку хлеба,
І хоць трохі крынічнай вады.
Ды не быць ні ў бузе, ні ў трывозе,
Сваіх блізкіх цаніць і любіць,
Каб спрыяла надвор’е ў дарозе,
І мне іншым патрэбнаму быць.
Што для поўнага шчасця мне трэба?
Ні геройства, ні славы, ні грошай…
Усяго толькі – скібачку хлеба,
І людзей побач – толькі харошых!
13.06.2007.