Вечар.
Сумнае неба глядзіць у акно.
Думкі пераплятаюцца ў галаве.
А ў сэрцы толькі пустэча ды абыякавасьць.
Абыякавасьць да жыцьця :яго турбот,клопатаў.
Да людзей,мітусьліва блукаючых на вуліцы.
Сам насам застаюся з вечнасьцю,
Шукаю адказы,у словах,думках.
А час ідзе ды ідзе,не зважаючы на мяне.
Узгадваючы падзеі мінулага.
Нібы здекваючыся з мяне.
Вечар..