Шынель на піках
Памяці начальніка паўстання 1794 г. Тадэвуша Касцюшкі
10 кастрычніка 1794 г., пасля паражэння паўстанцаў у бітве пад Мацяёвіцамі, Касцюшка быў узяты ў палон.
Касцюшка церпіць паражэнне –
задралі ферзенцы насы.
Паўстанцы гінуць пад ружэйны –
для рускіх пераможны – зык…
Казак пытае: “Ты – Касцюшка?”
Касцюшка шэпча: “Так. Вады…” –
ды думае: “Вады б кадушку –
і смагу праганю тады…”
Кладуць Касцюшку на фурманку.
Фурманку трэсці пачало.
“Пад вухам дошка ў колер маку
афарбаваная – чаго?”
Бо галава аб дошку б’ецца.
Казак: “І вораг – чалавек.
На шынялі на мяккім месца
і тулаву, і галаве”…
На шынялі ляжыць палонны.
Шынель – на піках казакоў.
У небе, восеньскім, халодным,
крык жураўліных касякоў.
Крык жораваў – аб паражэнні –
нібыта душ палеглых крык,
што вылецелі пад ружэйны –
для рускіх пераможны – зык.