Спрабуючы сваё пяро,
Імкнуўся разабрацца ў суці,
Лічыў, што перадаў пачуцці,
А сам жа вывернуў нутро.
А прыгажосці там не шмат:
Бруд за жыццё там накапіўся-
Сяброў шукаў, дабром дзяліўся:
Тым, чым калісці быў багат.
А што ж засталася яму?-
Вялікі боль, адчай і вера,
І нораў, і павадкі звера-
Не трапіць бы праз іх ў турму.