Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Скарга цвіка

Яшчэ не ацэнена
Справа мая —
                        дрэнь,
He ўчуеш і добрага слоўца,
На службе мяне штодзень
He гладзяць, а б’юць па галоўцы.

Гэткая доля ў цвіка:
Хочаш не хочаш — залазь!
Кароткі ўгавор малатка;
— Стук!
             — Вух!
                        — Лясь!

А ўпрэшся часамі,
                              з бяды
Згорбішся, скруцішся крукам,
Дык па баку тады
Абух забухае з грукам.

Допыт! Маўчу, як герой, —
He скрыгатні, не ўскрыкні!
Латаю скарбы старой
Рыпучай і скрыўленай скрынкі.

Hi любасці, ні хвалы.
Драўніна ад воч мяне ўтойвае.
Вострыя ўсе вуглы
Целам сваім знітоўваю.

Справа мая —
                     дрэнь.
Ці ж малатку яе ўладзіць?
Мяне па галоўцы штодзень
Ляскаюць, а не гладзяць.