Безумоуна, аднойчы зноу сустрэнемся мы.
Хай не бачыуся доуга з табою, але
Я нічога павер, пра цябе не забыу.
Толькі больш не хачу, каб было так далей.
Сярод зорак начных я адзін, ты адна.
Я не ведаю гэта патрэбна каму -
Паміж намі паустала нямая сцяна.
Як парушыць з табою нам гэту сцяну?
Мару кожную ноч толькі я аб адным -
Як мага больш далей затрымацца у ва сне,
Бо пакуль да мяне ты вяртаешся у ім
I лагоднай усмешкай усміхаешся мне.
Кожны момант з табой я у сэрцы збярог,
Але выпалі зноуку у радасць, ці на бяду
Трапна перада мной скрыжаванні дарог.
Па якой у гэты раз да цябе я дайду?