Са зборніка “Гішторыі дзеда Алега”.
Спраў хапае – некалі прылегчы.
Бо, калі й прысяду, адпачыць,
я складАю Верш,
аб “нЕчым”,
працу скОнчыўшы,
паслЯ вячЭры,
уначЫ…
Пра каня старОга,
ці – пра свінку…
Пра дзяцей, унУкаў, жОнку…
Гэта – грамадзянскі мой учынак,
ў вершык думкі склАсці Ёмка…
Хоць аб чым…
Аб тым,
што думачкі турбОцяць,
што на гэты мОмант
непакОіць …
Ці, пра людзей,
што ўсё жыццЁ – ў “балоце”,
ці – пра шурыка,
які людзей ў “балоце” топіць…
Усё, чым мы жывЕм,цікАва…
Кожны Час ЖыццЯ –
апОвесць, не імгнЕнне…
Можа хто калі і прачытае
тое, што накАзвае пісаць
маё СумлЕнне…
11 ліпеня 2013г.
На вуліцы Тадевуша Касцюшкі у горадзе Косава…
**(спраў хапае – дел хватает; адпачыць – отдохнуть; працу - работу; паслЯ вячЭры – после ужина; грамадзянскі – гражданский; учынак – поступок; думачкі турбОцяць – мысли беспокоят; цікАва – интересно; накАзвае – велит; Сумленне – Совесть).
© Copyright: Олег Буйницкий, 2013
Свидетельство о публикации №113071503594.