Дагарэла свечка
І заснуў ліхтар,
А для думак тэчкай
Неба стаў драккар.
Поўні ж без нябёсаў
Дзе ж й куды ісці?
Зноў ідзеш пакосам
У лядоўню ці
Мо нават шляхам невідушчым
Крахам думак струшчыць
Лавай ды канавай з кавай
ДУшы не пачуўшы.
Бо іх справай
Слыхавыя апараты не займаюцца,
Іхныя камрады лаюцца
Мовай не вядомай,
Чорнаю замовай,
Чортавай саломай
Усцілаюць дом іх.