"Сон"
Салодкі сон майго дзяцінства
Ласкава парушала маці:
Уставай,сынок,ужо пара
Ісьці да школьнага двара..
Пад коўдрай цепла ,добра ў хаце
Не хочацца вылазіць браце
Пужае холад ад падлогі
Калі апусьціш босы ногі
Гарэў у хаце свет неяркі
У печы смажыліся шкваркі
Агню адбіткі на сцяне
Блінцы чакалі ужо мяне..
У патэльню ложыцца цыбулька
Смятана,крышку пачакаць...
Вугольле зробіць сваю справу
Нарэшце можна даставаць
Блінец пухнаты,увесь у дзірках
Скруціў як лыжку,зачарпнуў
Тут не раскажаш,трэба бачыць
Не зьеў яго а праглынуў!
Вясковы чай,што з вішні быў
Я з асалодай доўга піў
Хутчэй сынок,бо апаздаеш
Заняткі ў восем ,добра знаеш
А вецер круціць у дымаходзе
Як быццам чорт у карагодзе
Я сам сабе кажу-хутчэй
Але ж адзенуся ямчэй
А наша хата-край сяла
Тут не схаваешся,мяце
Месцам намет цераз дарогу
Што да чыгункі прывядзе
Далей па шпалах,да ракі
Не першы я!Па цаліне
Ужо натоптана сцяжынка
Канешне,лепей будзе мне
За мной спяшаецца дзяўчынка..
Мяцель мяце ўздоўж ракі
І бераг,як страха ў хаце
І сам падобны на намет
Адзенне ўсе ў снежнай ваце
Нарэшце школьны двор і ганак
Бягу і чую што званок
Усіх запрашае на ўрок!
Расплюшчыў вочы..гэтаж сон!
Званіў у кватэры тэлефон!
Званок з далекага дзяцінства
З таго,што памяцьцю завецца
І раз за разам у нашых снах
Салодкай больлю адзавецца...