Сонца чырвоным пеўнем
За копы садзiцца,
Пахне навокал сенам,
Травой-медунiцай.
Тата касу наладзiў,
Правёў па лязу “брывою”;
Рукi пружацца сiлай,
Душа – дабрынёю…
Так вось, пракос за пракосам
i закасiлiся ў вечар…
Зоркi глядзяцца ў росы,
Дыхае сенам вечнасць