Я цудаў не шукаў, узніклі яны самі,
Бо Млечны шлях знайшоў закінуты мой двор,
І там, дзе пераход лёг белымі радкамі,
Зайздросліва міргнуў зялёны святлафор.
Гадзіннік адлічыў пакорліва імгненні,
Калі насустрач мы зрабілі першы крок.
Што надышла пара пачаткаў і сканчэнняў,
Нам месяц абвясціў у срэбны гулкі рог,
І столік у кафэ расказваў пра дзівосы,
І мікрафон спяваў бязлітасны шансон.
Шчаслівымі слязьмі заплакалі нябёсы,
А вечар расчыніў з вясёлкі парасон.