Старэе вёсачка карэннем…
Моладзь асядае ў гарадах.
Як рыба ў возеры, дурэее
Па барах ды па кабаках.
Старэе вёсачка, старэе…
i нарастае ў сэрцы боль.
Ляжыць зямля папарам, прэе,
Нам не патрэбная з табой.
На нас таўро – “Перасяленцы”,
Не вытравiць i не адмыць.
Адно пытанне застаецца:
Вось як з сумленнем толькi быць?!