Святло
Давай запалім святло ўначы,
У кватэры, дзе толькі я і ты.
Будзем глядзець толькі ў вочы,
Разглядваць у іх начныя сны.
I так гадзіну за гадзінай, хвіліну,
Момант, імгненне, сядзець.
Проста, без слоў, і нават расліна
Больш за нас можа шумець.
А можам гэтае святло і пагасіць,
Бо мне ўсё роўна, кажучы шчыра,
Толькі б з табою да канца жыць,
Мая маленькая дзяўчынка Міра.
I ў святле лямпы, і ў цемры начы,
Гэтая цішыня нам больш за язык
Можа сказаць, слоў нават тысячы,
Можа гучней адазвацца чым крык.
Але незалежна ад усяго мы ляжам
Твар да твару, вусны сутыкнуцца
Без пацалунка, нічога не скажам,
Каб ранкам так жа прачнуцца.