Сяброўка Восень мне мяркотна.
Жадаю я, як журавель, -
Ляцець высока, каб нябёса
Мне адчынялі с'вет ў "мяцель".
Каб панаваць і з першым крокам
Над вечнай, агалцелаю душой,
Што так ляжыць заганай радам
Адна нявыпіта з тваёй расой.
Сяброўка Восень мне спякотна,
Ты навальніцаю прайдзі.
І дрэў лісточкі адгукнyцца
У вочы меддзю сумныя маі.
А можа хто, па мне... "да азірнецца"
Калі зіма па шкле вянок спляце...
Пабудзь са мной мая сяброўка,
Прашу цябе - мяркотна мне.