«Табе — мой верш прачулы,
Табе — салодкасць сноў!» —
Шаптаў... А неба чула
Пяшчоту тую слоў!
Шаптаў... I шчасце чулі
Мільёны зыркіх зор.
Шаптаў... I слухаў чуйна
Стары, ссівелы бор!
Шаптаў, шаптаў прызнанне,
I чула ўся зямля...
I толькі ты, каханая.
He ўчула і пайшла...