Над цёплай хатай, над сялом
Сон цягне павуцінку.
Прыгрэўся ў песні пад крылом,
Прыціх, ляжу — не ціўкну,
Усё злілося ў мітусні —
Нябеснае, зямное...
А песня просіць: «Спі-засні,
I я засну з табою...
У полі жыта дацямна
З увішніцамі жала —
Знямелі крылы і спіна,
I рукі адабрала...»
О, як было цябе шкада...
I сцяты плач
акрэсліў
Здагадку страшную:
бяда,
Калі ў знямозе песня...