Цябе няма... і ўжо не будзе...
Ты назаўсёды адышла...
Мне цісне цяжкі груз на грудзі.
Нядаўна ж ты яшчэ была.
Вачыма светлымі глядзела
На белы свет і на людзей,
Ты плакала, ты жыць хацела,
Не траціла яшчэ надзей.
Шукалі рады ў медыцыне,
Ды ўсё дарма: ў ёй шмат людзей
Якім, хай кроў твая астыне,
Ні гарачэй, ні халадней.
Ляжыш спакойна ты ў зямліцы,
У цьме магільнае цішы.
Каму ж адкрыю таямніцы
Свае збалелае душы?..
08.09.1989