Кароткі ўзрост ды доўгі лёс
У шматпакутных нашых душаў.
Ты з неба зоркі мне прынёс
На персоленую сушу.
Трымаю ў прыгаршчах я іх,
І ззяюць казачнасцю косы.
У словах мудрасці тваіх
Як дзеўчанём гуляю босым.
У словах сталасці лаўлю
І водар руж, і прысмак кміну.
І ні аб чым больш не малю,
Калі і так – Твая Жанчына.
2013, у кнізе "Пакуль кахаю..." выдавецтва "Чатыры чвэрці", Мінск
добра
добра