Твой вобраз гадамі я складаю
Са спеву птушак ранішняй парой,
Са снегу, што божы свет хавае,
І з неба з чысцюткай сінявой,
Са стрэх вясковых хат замшэлых,
З сівых старэчых пасмаў валасоў,
Са смаку яблыкаў паспелых,
І з шэпту мора жытніх каласоў,
І з ціхай плыні рэк шырокіх,
З вясенняй гулкай песні ручая,
Са ззяння ў небе зор далёкіх,
З пярэстых яркіх фарбаў матыля.
Твой вобраз я штодня ствараю,
Вучуся праўдзе, шчырасці, дабру.
Цябе Радзімай называю,
Мой край, мая святая Беларусь!