У небе жаўрук з пазаранку лятаў,
Нібы поле сваё гаспадар аглядаў.
Я ціхенька над ім жартаваў…
І ветразь жыцця свайго маляваў.
Ён раптам паклікаў з сабой ў вышыню…
Мне былО, што казаць жаўруку:
Мой мілы, глядзі, вось крылы маі
Караннямі ў землю даўно прараслі.
Я чую, кахаю, чакаю, жадаю,…
У сэрцы край гэты пяшчотны маю.
Думкай яго, як і ты, аблятаю,
Але ў вышыню ўжо не лятаю.
Ты будзь маім вокам, вокам жыцця…
Гумар хай л'ецца, як звон салаў'я.
Я размалюю яскравымі фарбамі,
Каб краіна не стала бела-чорнымі кадрамі.
У кветках абшар і сонца шар…
З маіх Беларусь таемных мар.
І хай тады звалась інакш,
Даў Бог Ёй шчасьце наш.
У небе жаўрук з пазаранку лятаў,
Як поле сваё гаспадар аглядаў.
Я ціхенька над ім жартаваў…
І жыццё сваё маляваў.