У свеце нашых блiзкiх зносiн
Гуляе лета па двары.
i мы сустрэч не пераносiм
Да больш спрыяльнае пары.
Мы рады кожнаму спатканню,
Якiх не надта шмат было.
Мы рады нашаму каханню,
Што позняй кветкай прарасло.
Кране ж лiстоту пазалота,
Самота сэрца ахiне –
Я атулю цябе пяшчотай,
Самота хутка прамiне…
У свеце нашых блiзкiх зносiн
Пакуль – цудоўная пара...
Пачуццяў не азмрочыць восень,
А пажадае нам дабра.