Сцежка вузенькая ўецца
Ад дарогі к хаце.
-Як там вам цяпер жывецца,
Бацька мой і маці?
Я іду з дарогі к тыну –
Зараз запытаю.
Што яны адкажуць сыну,
Я наперад знаю:
-Дык,усё ў нас,сынку,добра:
Бульба урадзіла,
Яшчэ доіцца худоба,
Парсючок – на дзіва.
Яйкаў некуды дзяваці –
Так нясуцца куры –
Ходзяць вунь,па сенажаці...
Бацька лоб нахмурыць:
-А ты як,сынок,- надоўга?
Трохі пагасцюеш?
Адыходзь жа ад парога,
Распранайся,чуеш!
Слёзы радасці хавае
Мама,завіхаецца,
Пачастунак выстаўляе,
Чарка наліваецца...
Дзякуй шчыры роднай хаце,
Дзе любоў вядзецца.
Чалавечнасці паняцці
Там жывуць і ў сэрцы!