Гавань народаў,
Горад пад вежай
Зноў валацугу вітае віхурам.
Валіцца ветах
З выцвілай сцежкі
Выспаў пагоркаў,
Дахаў панурых.
Горад-апоўзень,
Горад-замежжа,
Горад-фланёр
Блізка-далёкі.
Даўні драпежнік —
Чый, белавокі?
Чый, прайдзісвет
Зніклай эпохі?
Горад адкажа:
--Віхур мацнее,
Горад адкажа:
--Варта хавацца!
Месяц, — лапоча, — падзе безнадзейна
Мне на макушку...
Канец адказа.
Часткай тваёй я ніколі не стану —
Часткай раскошы, часткай галечы.
Добра.
Мне добра ад гэтага стану!
Зноўку вярнуся
Госцем адвечным.