Я сцяжынкай кожнаю роднай Беларусі жнівеньскімі пожнямі басанож прайдуся,
дакрануся вуснамі да зары пунцовае, захмялею з густага паху верасовага
і пад тымі ліўнямі, што сплываюць стомай, смагу наталю маю, як прыйду дадому.