Мой родны Кут! Радзіма ты мая!
Цябе люблю як Вітаўт, як Рагнеда.
Злучыўся я з зямлёю Ваяра.
Бо Мір быў тут даволі рэдак.
І Продкі нашы йшлі ў няроўны бой.
Змагалісь мы з Расеяй, ды са Шведам.
І Немец лез і Татарва гурбой...
Але стаялі мы з абетам,
Што наша Мова, наш адзнак.
Ня згінуць ў хмарные часіны.
І помнік у Менску будзе Ваяру,
Ахоўніку - Ліцьвіну!