Вось так –
жывЕш, жывЕш,
пакрЫху …
Як быццам конь ты, з сОшкай.
І – цЯгнеш, цЯгнеш Час ЖыццЯ,
без перадЫху…
А – навОшта ?..
Не нарадзіўся – сам.
ЦябЕ і не спытАлі – нарадзІлі...
На рУкі мама узнялА,
і кАжа –
вось твая Радзіма !
І трэба – да Радзімы прывыкАць…
І – прывыкАеш,
год за гОдам…
А лЕпшай – і не адшукАць,
калІ,
жывЕш ты – са сваІм НарОдам…
Яго – “сягОняшнім” і “прОшлым”…
І – бУдучыняй дАжа !
А вось – навошта…
Гэта, ўсім –
тваё жыццЁ пакАжа…
12 студзеня 2013г.
**( пакрЫху –потихоньку; як быццам – будто; з сОшкай – с сохой, плугом;
Час ЖыццЯ – Время Жизни; навОшта – для чего; не спытАлі – не спросили;
і кАжа – и говорит; Радзіма – Родина; трэба – надо,необходимо;
не адшукАць – не отыскать,не найти; калІ – если).