Пройдзе над ім вецер, і няма
яго, і мейсца ягонае ўжо
не пазнае яго.
Псальм 102:16
Век чалавечы –
Як снег на галінцы,
Дзень чалавечы –
Як помах крыла.
Толькі за зёлкай
Паспеў нахіліцца -
Выпрастаць спіну
Труна памагла.
Кожнаму хочацца
Ліха аб’ехаць.
Лёс залагодзіць,
Чым нельга і льга.
Раніца хмар наахапчыць
На вехаць.
Пачырванее за вечар смуга.
Дол прыхарошыцца
Травамі гожа.
Сподзеў і страх –
Чалавеку свае.
Вецер дыхне – і няма,
І яго ўжо
Мейсца ягонае не пазнае.
Цудоўны верш, адюстроўвае
Цудоўны верш, адюстроўвае праўду жыцця. "Дзень чалавека- як трава,як кветка палявая, так ён квітнее"(Псальм 102:15)
Светлая вам памяць, Рыгор
Светлая вам памяць, Рыгор Іванавіч! Вашая паэзія сама кладзецца на музыку.
Шыкоўны верш!!!
Шыкоўны верш!!!
Вельмі цудоўны верш! Кранае
Вельмі цудоўны верш! Кранае душу і сэрца.