Радзіма, святая, адзіная,
Не веру, што ўжо ты былінная,
Што знікла пачуцце народнае –
Сябе адчуваць людзьмі годнымі.
Не знішчаць цябе сілы цёмныя,
Няўклюдныя і вераломныя,
Што часам цяжкім скарысталіся,
Што з волі тваёй насміхаліся.
Бо ёсць ты такой старажытнаю,
Багатай вякамі пражытымі
І генамі моцнымі, здатнымі,
Што часу чакаюць прыдатнага;
Яны да пары прыхаваныя
І ўзыдуць, бо доўгачаканыя.
роздум добрага сына сваёй
роздум добрага сына сваёй зямлі