Вецер выпусціў, нібы са жмені, падхапіў зноў і злосна кінуў на халодную шыбіну мокрую лісцяў некалькі.
На зямлю ўсё апала. Толькі ліст адзіны прыстаў кляновы, і адтаяў, здаецца, ад чырвані холад шыбіны.