Бываюць дзівосныя вочы,
Шырокія, смелыя, светлыя.
Яны нават цёмнаю ноччу
Сваёй чысцінёю прыкметныя.
Бываюць з цяплом і з пяшчотай,
А то — заўсміхаюцца весела:
I шчыра, адкрыта, не ўпотай —
Глядзяць на людзей яны ветліва.
Бываюць не вочы, а вочкі.
Лісліва між вейкамі бегаюць,
Агеньчыкаў злосных шматочкі
Са зрэнак каварна высвечваюць.
I з вочак такіх вось фрывольных,
Скажу, нават сцвердзіць асмелюся:
Паскудствы, нахабства і войны
Па нашай планеце разнесліся.