Вось і лета сышло.
Адспявалі калоссі,
Цяжка мне заўважаць,
Як з’яўляецца восень.
Непрыкметна зусім
Прыплыве павуцінкай.
Гляне жоўтым лістком
з-пад зялёнай хусцінкі.
Усплыве туманом
Над рачулкаю соннай,
Устрывожыць дымком
Зпахам бульбы пячонай.
Зачаруе агнём
Маладзенькай рабіны,
На адлёце крылом
Памахае бусліным.
А пасля,
А пасля
Ліст апошні сарвецца…
Ды не знаю чаму
Ты мне, восень, па сэрцу!
Сапрауды б'е па сэрцу.
Сапрауды б'е па сэрцу.
Дужа родны i мiлы сэрцу
Дужа родны i мiлы сэрцу вершык!
Вельмі прыгожа!
Вельмі прыгожа!
интересно:)
интересно:)
лень учить
лень учить
не лень я выучила а вам лень.
не лень я выучила а вам лень.
Вялікі дзякуй!
Вялікі дзякуй!