Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Вось што я чамусьці думаць смею...

Сярэдняя: 4.4 (5 галасоў)

***

Вось што я чамусьці думаць смею
I аб чым паведамлю табе:
Бог зямлю прыдумаў перад смерцю –
Мабыць, у кастрычніцкай журбе.

Каб сярод палаца залатога,
У рыззі струхлелым залатым
Чалавекі думалі пра Бога
I глядзелі ў вечнасць паміж тым.

Каб сляза нам позірк вытраўляла,
Як крыніцу – нафта пакрыху,
I ключы птушыныя памалу
Лашчылі нябесную страху.

Каб душу нам кроілі галіны,
Гледзячы на хворы лістапад,
На яго паралюшныя сліны
Між іклоў балясін-балюстрад.

Каб на смак адчуць у кожнай гронцы
Горыч арабінавых Плеяд.
... Вось і ахалоджанае сонца
Падае, як ліст, за далягляд.

Бог са сконам нас правёў, як шулер,
Восеньскай пары напрыканцы,
А кастрычнік гэтак жа бушуе
Скрухай па нябожчыку-тварцы.