На двор вярнуўся сакавік
Сумётамі падталымі,
Загаласілі капяжы –
Зіма адгаспадарыла.
Ня ведаючы сам таго,
Я разьвітаўся зь ёю –
Ня лічбамі ў календарох,
А зьменаю настрою.
На чарках сябрукоў маіх
Іскрынкі прамянёвыя,
Мы за спачын п’ем першых крыг
Усьлед рушыць гатовыя.
Наўкола неяк неўпрыкмет
Халодную напятасьць
І футра скінулі зь сябе
Бяз роздуму дзяўчаты.
Іх спробы кволыя яшчэ,
Ды хутка прыйдзе сьмеласьць –
Як раз, каб даць нам зразумець,
Што час ісьці на нэраст.
Хоць не пазбыцца будзе ўжо
Шалёнай, хмельнай вольнасьці
І не ўтрымацца ў абцугох
Дазволаў і прыстойнага.
Бо набрынялая зямля
Жывымі водамі адліг
Адчула – разам зь ёю я –
На двор вярнуўся сакавік.