НА ДЗЕНЬ ПОШТЫ.
(вясковым паштальёнам прысвячаецца)
Калі ты бачыш паштальёна -
глядзіш з надзеяй на яго.
Не цягне вам ён два мільёны -
нясе ён вестачку бягом.
А - наступіла пошты Свята,
пішу я вершык пра яго,
такая вось мая адплата
за добразычлівасць таго,
хто пошту нам даносіць к дому.
Яму ж патрэбна ў дзень любЫ,
нягледзячы на непагоду,
даставіць вестачку сюды!
Зімой сцюдзёнай,
ў спёку летам,
і днём, і ноччу,
ў лЮбы час
яны працуюць,
і аб гэтым,
ад адрасатаў – усіх нас
друкую верш я ім
ў падзяку.
Абарані жа,
Божа, Вас!
30.04.2012г.
Гэта зараз мы сядзім,уткнуўшыся ў “компы”,
а раней… пошта… паштальён…
і зараз на вёсках, ды на раёнах,
часценька Паштальён – адзіны жывы Чалавек,
які заглядае на хату да старых… а калі ніхто не піша, газетку прыносе,
хлебца ды макаронаў(па просьбе старых).
І калі мы хочам быць удзячны ім,то і пісаць павінны
Добра, Аляксей Пятровіч.