Мароз малюе на сцякле
Яскравамі узорамі.
Алеж я чую, што ідзе
Вясна з птушыным гоманам.
Зямля прачнецца ада сну
і у сэрцы трэсне лёд журботы.
Чакала доуга я вясну,
Яе цяпло, яе пяштоту.
Нібыта срэбранны капель
У маёй грудзі заб’ецца сэрца.
і зразумела толькі я цяпер
Каханнем што вясна завецца.
Зазелянее, зашуміць
У маёй душы кахання гай.
Як буду без цябе я жыць?
Ты адкажы мне, ты парай.
Але ж вясна ужо прыйшла
і птушкі шчасця прыляцелі.
Яна з сабою прынясла
Таго цяпла што мы хацелі.
01.03.2001