Над лугамі гудуць медагоны,
І жаўрук так натхнёна пяе!
Сонца промні злаўлю я ў далоні,
Перасыплю ў далоні твае.
Я аддам табе ўсю многаквецень,
Ручаём абцалую цябе,
Абдымацьму салодка, як вецер,
Абдымае каткі на вярбе.
Краскі выпрашу я у вясёлак,
У лясоў – іх загадкавы сон,
У маланкі я вымалю сполах,
У званоў – іх малінавы звон.
Я злаўлю салаўіную песню
І у сэрца тваё пералью,
Каб аж некалі ў новую весну
Ты ізноў мне сказала: «Люблю!»