" Вытокі"
Да роднай хаты ,да вытокаў
Сівым вяртаюся здалеку
Хутчэй дамоў душа імкнецца
А сэрца бьецца,на волю рвецца
Як быццам к любай на спатканне
Да свайго першага кахання
Хутчэй да матчына парога
Яшчэ крыху,яшчэ німнога..
І вось знаемыя мясьціны ..
Калі здараліся гадзіны
Было мне цяжка ,успамінаў
Свае маленства і юнацтва
Той успамін мне сіл даваў
Здыму абутак і адразу
Адчую чуць гарачы пыл
Згадаю "Новую зямлю"
"Мой родны кут,як ты мне міл"
Звярну на поле дзе пшаніца
Пераплялася з васількамі
І дзе прырода-чараўніца
Рамонкі кінула радкамі
Калоссе гнецца да зямлі
Паветра просіць-праглыні!
І па узмежку,па траве
Дзе у перамежку груша,сліва
Мне вецер зноўку прынясе
Пах яблык"Белага наліву"
І зноў нахлынуць успаміны
Я на зямлі сваей радзімы !
Вось толькі сэрца зашчаміла
Хоць не пустуе наша хата
Мяне не стрэнуць мама,тата
І смутак душу агарне
І радасьць першая міне
Аднак я дома,дачакаўся
Дагнаў дзяцінства,доўга гнаўся
Адкрыю браму у двор зайду
Свае маленства абдыму...