Я прачнуся – і гляну ў аконца, Усміхнуся руплівым шпакам, Травам росным,высокаму сонцу, Неба сіні ды зорным шляхам, Воднай гладзі і лісцям на дрэвах, Далягляду за ціхай ракой… А мне ж болей нічога не трэба: Побач – ты,і у свеце – спакой.