Я ў горад завітаў
Дзяцінства сваяго
Суседзяў ўсіх пазнаў
Нібыта сваякоў
На лавачку прысеў
У вокны заглянуў
I наш бульвар-праспект
Мне быццам падміргнуў
Ці то прайшлі гады
Ці не – як мне адчуць
Нябачныя сляды
Пабачыць я хачу
Дзе хлапчуком калісь
Я шпарка прабягаў
Няхай бяжыць мой сын
Каб толькі не упаў
Шкада, што клён –сябрук
Што лазілі па ім
Стаіць без ветак-рук
У роспачы нямым
Але расце убок
Галінкі тонкай прут
Я ўдзячны табе, Бог
Што нарадзіўся тут