Алесю Беламу
Як прыспеў час паміраць старому пану
Крыкнуў: крупніка нясі, мой слуга адданы!
Той спужаўся: пане мой, крупніка нястача
Можа крамбамбулі ці глинтвейн гарачы?
Перадумаў памираць той пан-небарака:
Ну хаця б налей ты мне з келіха арака,
Потым каб зварылі крупнік, ды гасцей сабралі!
Ды каб нашыя музыкі паланэзы гралі.
З той пары і жыў той пан п'яны ды шчасливы,
Ды й люд яго такой жа, сіні ўвесь як слівы.