***
Якое неба выблісне з аблок !..
Нібы кране істоту раптам неруш ,
Нібы з душы здымае боль і немач
Яго бясконцай вечнасці куток.
Гляджу на неба ў сцішанай мальбе
Пра лёс дзяцей і роднае краіны,
Пра дараванне за мае правіны,
Якія помню ў стоенай журбе.
Няўжо мне гэта мроілася ў сне :
І шчасце слёз , і боль , і крык мой немы,
І ратаванне , чыстае , як неба,
І светлае , як першы ў полі снег?..