Снег сыпаў ноч, пасля другую-
Пад цяжарам сагнуўся бор.
Шкада ялінку мне малую –
Не можа скінуць снег на дол.
А ёй так хочацца свабоды,
Цягнуцца ўвысь да самых зор,
Дзе вецер вольны цягне ноты
І песня льецца на прастор.
Ой, не сумуй, маё ты дрэўца,
І лапкі долу не хілі.
Каб узняцца увысь да зор і сонца,
Ты лапкай хоць адной крані!