З табой – заўсёды сонца у душы
і усміхаюцца навокал дрэвы,
і вырываюцца з абдымкаў нематы,
бы птушкі ў неба, вольныя напевы.
А без цябе – вакол нібы імгла,
глядзіць прырода сумнымі вачыма…
І ў сэрца моўчкі роспач увайшла,
бо без цябе
жыць проста немагчыма.