Забыўся ледзьве чуйным сном,
А нехта ходзіць пад акном.
— Хто там? — пытаю ў цемры строга.
— Твая трывога.
Ад шыб няўлоўных шолах чую,
Да рання сны свае арфую.
— Хто там? — спрасоння халадзею.
— Твая надзея.
Здаецца, з яснай сінявы
Мне надтачыў хтось рукавы.
— Хто там? — заінееў ад поту.
— Твая работа.
Я падрамаць яшчэ ахвочы,
Але шукае промень вочы.
— Хто там? — пытаюся ў здзіўленні.
— Тваё здзяйсненне.