Загляне сонца ў наша ваконца,
Хатку асвеціць праменьмі —
Па цёмнай ночы ажывіць вочы
Боскім да працы натхненнем.
Позна мы ўсталі, і шмат праспалі,
Гойдалі злыдні нам долю —
Пяялі песні нам напрадвесні,
Радасці песню ў няволі.
Заход смяяўся, каб ён даждаўся,
У лапцёх што з труду мы спалі, —
Усход нас мучыў цяжка-балюча:
Хацеў, каб з душой мы прапалі.
Абы балота, будзе ліхота:
Дзёрлі нас нянькі-начніцы —
Аж да жывога — мо з волі Бога —
Кроў аж зрасіла зямліцу.
Аж застагнала зямля ў падвалах,
Неба пакрыў бліск агняны —
З болю зямліцы, з крыві крыніцы
Брат наш збудзіўся русняны.
Асвеціць сонца яго ваконца,
Злуду мар сонных развее —
І выйдзе з плугам ён саматугам,
Родненьку ніву засее.
Груган з Усходу, а крук з Заходу
Дарма там жыру шукае —
Бо зерне спорна, у волю прасторна,
Хутка пад неба ўзрастае.
Актуально!
Актуально!