Я помню тое вокамгненне,
Калі мне генія тварэнне
Упершыню папала ў рукі,-
Было такое здавальненне!..
Ад вершаў тых чароўных гукаў
Кудысьці плыў у летуценні…
Дзіцячай той сустрэчы свята
Жыве са мной усе гады
І не сыходзіць нікуды.
А с кожным годам больш багата
Знаходжу серабра і злата,
І дыяментаў слоў бліскучых,
Мелодый казачных пявучых…
Дык вось,скажу без выхвалення:
Мне Пушкін – цуд і захапленне!
Няхай бягуць сабе гады –
Са мною Пушкін назаўжды!