Лапаталi дэманы крыламi
На свiтанку; недзе, каля гор,
Дагарэлi рэшткi сiнiх зор;
Куст лазы кранууся з павукамi;
Адыходзiлi вышэй казлы;
На вяршынях скал былi арлы;
Кветкi уздыхалi; скрозь на сцежках
Змеi прапаузалi; у паумежках
Росы блiскалi з былога дня!
Там застацца мусiу шчасця свет.
Але сам здрабнеу на ясны след...