Са зборніка “Гішторыі дзеда Алега”.
Ян Вермеер - “Девушка с жемчужной серёжкой”.
(Нидерланды, гор. Дельфт).
**.**
ЖамчУжная завушнІца.
(Вольге Пятроўне прысвячаецца).
Знаёмая мая
згубІла завушнІцу…
Не.
Не з брыльянтам,
ў трыццАць трЫ карАты.
А з жамчУжынай у срэбранІцы.
Ня вельмі і дарагавАтая…
Сум і смУтак ахапіў ПятрОўну.
Смокча валідол, з сардэчных мук…
Ды і вЫгляд нейкі нездарОвы.
Кажа,
завушнІцы – падарУнак…
Не сумУй, жанчЫнка дарагАя.
Ня бядУй па згУбе, ты павЕр мне,
у гістОрыі была бяда такАя.
І жывапісаў яе нам Ян Вермеер.
З завушнІцаю здарЫлася прапАжа.
У Нідэрландах, у яго дачкі – Марыі…
І Ян, мастак, пад творчым эпатАжам,
замацавАў гісторыю ў карціне.
Вось, пабАчце,
завушнІца тут – аднА !
І нАзва у карціны:
“Дзяўчына з жамчужнОю завушнІцай”.
Як Мона Лізачка, глядзіць яна,
на нас –
галландская красА-дзявіца…
Хачу параду даць, Пятроўна, Вам…
Параду не старОга мужыка…
АднА у Вас жамчУжынка,
адну і ўсУньце,
на кожны дзень – на рОзныя бакІ.
І, як Марыя,
прОфілем красУйцесь !
І не заўвАжаць недахопа мужыкі…
4 кастрычніка 2013 г.
**( наёмая – знакомая; згубІла – потеряла; завушнІца – серёжка;
у срэбранІцы – в серебряной оправе; сум і смУтак ахапіў – печаль и тоска охватили; па згУбе – по утере; парада – совет; недахопа – недостачи).