Падаў снег.
У гэтым годзе – пЕршы…
Для мяне –
Ён можа быць апОшнім…
Трэба дапісаць мне
гэты вЕршык,
Бо, скрабУць па сэрцу кошкі…
Лекар нАзву даў – “артэрсклярОза”…
і яшчэ, якась “сцянакардзія”…
Датаптацца б мне да навагодняга марозца…
Дацягнуцца б да вясенняй серадзіны…
Калі ўсё памЕршае,здавалась,
ажывае,цягнецца да Сонца…
Божа,
падаруй мне гэту мАласць,
крышку шчэ пажыць…
А лепш…
Даруй мне жыць бяскОнца…
*+*
25 лістапада 2012г.
(**апошні – последний; вершык – стишок; здавалась – показалось;
крышку –немножко; шчэ –ещё; лепш – лучше; бясконца – бесконечно.)